Dag 2

Gisteren werden we om 18.00 opgehaald op het marktplein van Grado door een aardige chauffeur, die onze koffers had opgehaald in Oviedo. Hij reed ons moe en voldaan naar Sama de Grado waar ons hotelletje was in een mooie verbouwde boerderij. Dit was heel  stijlvol ingericht door de vrouw des huizes, die ook nog eens heerlijk kookte. De man was een appelboer, heel vriendelijk en behulpzaam in het hotel. Wat was de douche heeerlijk! Daarna de voetjes en knieën goed verzorgd en om half 8 een heerlijk diner met een lekkere Rueda erbij. Daarna vroeg gaan slapen. Ik sliep heerlijk, maar Paul had nog last van de honden die blaften om de zwijnen weg te jagen. Ook maakten ze de koeien wakker die allemaal een bel om hebben.

Om 8 uur een fijn ontbijt en met een heerlijk lunchpakket konden we er weer tegen. Dezelfde chauffeur kwam ons en de koffers ophalen en Paul vroeg of hij ook naar Santiago reed. Dat vond hij prima, want hij had toch geblindeerde ramen 😂 We starten vol goede moed aan dag twee en meteen vijf kilometer lang omhoog! In totaal liepen we 22,5 km waarvan 425 m omhoog en 350 omlaag. 
Na een uurtje zagen we een heel klein terrasje waar twee pelgrims naartoe klommen. We wilden er eerst voorbij lopen, maar toen dacht ik dat we er misschien een stempel konden krijgen. We moeten iedere dag twee stempels zien te bemachtigen, maar  je ziet nergens aan de buitenkant waar dat kan. Gisteren hebben we ze zelf kunnen zetten in kapelletjes en verder moet je ernaar vragen in herbergen of restaurantjes. 
Wij gingen dus ook de trappen op en het leek of we zeker 70 jaar terug in de tijd gingen. Een bijzondere jonge man bood ons koffie aan. Blijkbaar waren er twee pelgrims uit India geweest, die koffie uit Afrika hadden, die als extra ballast zagen en bij hem achterlieten.  Ik hoop dat ik het goed vertel. De koffie smaakte echt heel lekker! De twee dames waren uit Oekraïne, allervriendelijkst, maar geen woord Engels. Het waren moeder en dochter, die eerder de Portugese Camino hadden gelopen. De jongeman ging weg en we mochten zo lang blijven als we wilden en toen we vroegen wat we moesten betalen haalde hij zijn schouders op en wees naar een blikje waar je iets in mocht doen als je wilde. Het toilet was ook apart. Trapjes op en bovenin een gat met een deksel en daarnaast een emmer met zaagsel. Hij gaf ons een mooie stempel in ons pelgrimspaspoort.

Verder was het een afwisselende wandeling langs riviertjes, bossen en door leuke kleine dorpjes. Wel zagen we overal wel de auto baan die nog niet zo lang dit mooie gebied doorkruist. Onderweg spraken we nog met een Nederlandse mevrouw en met een aardige Argentijnse. Het is niet druk en gezellig om mensen tegen te komen. Het weer was beter dan gisteren met af en toe een buitje. Op een gegeven moment konden we niet verder door een echte stier op de weg. Die werd verplaatst en het was verstandiger om even aan de kant te gaan. 

Niet zo moe als gisteren kwamen we in Salas aan. Een mooi middeleeuws stadje met muur, poort en kasteel. En in dat kasteel slapen wij! Een mevrouw verwelkomde ons, gaf ons de sleutel en vertrok. Het ziet er allemaal prachtig uit, vooral de binnenpatio. We zouden hier een diner hebben, maar het restaurant is dicht op maandag, dus kregen we een kaartje van een ander restaurant. 
We vierden ons succes van de dag op een terrasje en voelen ons nu kasteelheer en vrouw. Helemaal alleen in ons kasteel.  Paul heeft beloofd vannacht te gaan spoken met een lampje op zijn hoofd. 
Lekker gedoucht en verzorgd gaan we zo eten. 
Morgen meer! ( en ik lees al jullie lieve reacties! )

liefs,

Liesbet