Dag 8

Na een heerlijke douche volgden we het advies van de mevrouw van het hotel om bij de pulperia O Candal te eten. Verder was er ook bijna niets te vinden dat open was op zondag in Fonsagrada, niet een echt mooi stadje waar heel veel mensen weggetrokken zijn. Een pulperia is een restaurantje waar vooral pulpa of inktvis op het menu staat. Een echte lekkernij hier, maar we waren er nog niet uit of we dat wel wilden proberen.  Toen kregen we een stukje aangeboden bij ons drankje. Je eet het met een stokje, warm en veel kauw werk , maar lekker??

Na het eten de trappen weer op en nagenieten van Max zijn tiende overwinning op rij en vroeg gaan slapen. 

Paul was vroeg op en fit en daardoor stonden we om 7.40 al bij de ontbijt zaal. Dicht! Om 8.00 nog eens. Dicht! Toen naar beneden gelopen en daar ontdekten we dat er meer pelgrims sliepen in een slaapzaal met keuken erbij. Zij vertelden ons dat er geen ontbijt was. Geen ontbijt? Geen koffie?

Mensen, die mij goed kennen weten dat ik heel positief ingesteld ben en altijd wel een goed humeur heb en kan genieten, maar zonder koffie ben ik niet te genieten! Arme Paul. Hij maakte er nog het beste van, maar ik maar mopperen. Ik ben een zombie, ik kan niet lopen……Toch onze rugzakken ingepakt en op zoek naar koffie. Komen we beneden een man tegen met sleutel voor ons ontbijt. Mijn humeur sloeg om en daar was Paul vooral blij mee.

Een heerlijke afwisselende route met klimmen en dalen met na iedere klim als beloning een prachtig uitzicht. 
De Camino is in Galicië anders bewegwijzerd. Met geld van Europa is veel opgeknapt. De zuiltjes geven de richting aan met schelp en pijl, maar ook het aantal km’s tot Santiago. Paul wil dat niet weten, maar ik als getalfreak zeker wel. Veel pelgrims leggen er een steentje op. Ik heb een filmpje gemaakt met het geluid van de camino: Je eigen stappen ( met eventueel stokken) en het geluid van de koeien bellen. Dat hoor je overal! Overigens staat Juulke Buulke gewoon tussen de koeien en kalfjes. 
Ook nu ontmoetten we veel jonge pelgrims. Karsten uit Duitsland liep een heel eind mee en vertelde dat hij al zijn vierde Camino liep.

Tot onze verbazing waren wij om 12.30 al in een cafeetje waar we vlak in de buurt zouden opgepikt worden om 16.00 om ons naar het hotel terug te brengen waar we gisteren sliepen. Dit omdat er verder geen goed hotel beschikbaar is blijkbaar. Toen moesten we dus heel lang wachten, want we konden niet duidelijk maken aan de mevrouw van de taxi dat we eerder opgehaald wilden worden.

We maakten het ons makkelijk door van boomstammen een bankstel te maken. Toen kwam een familie langs met een meisje dat Engels sprak en zij belden voor ons de taxichauffeur, die ze nog kenden ook.

Na een dik kwartier kwam ze en bracht ons terug naar Fonsagrada. Een lange rit! Ik snap nog steeds niet hoe wij de tocht van 41/2 uur berg op en af hebben gelopen in drie uur ( 14,4 km)! Stuk over geslagen? Waarschijnlijk kwam het mede door het fijne gezelschap van Karsten. Later kwamen we een andere Duitser tegen die een selfie van ons en de groeten naar Karsten stuurde.  We kenden hem van ons hotel vanmorgen. Deze Robin had een geweldige rotan stok gevonden die hij mee naar huis wil nemen.  

We zaten als eerste op het terrasje. Iedereen heeft het over de storm  la Dana. Zo veel regen in Madrid, Toledo Valencia enz. We zien de beelden ook op tv en hier schampt het net langs.  Ik voel me een bofkont.

We kregen vanmorgen een upgrade in het hotel. Een super mooie hartstikke nieuwe kamer met super badkamer. Echt heel fijn!

Al bij al een bijzondere dag, anders dan verwacht.

liefs,

liesbeth